Do Ciebie, Boże, wznoszę moje oczy

Ps 123 - XIV Niedziela Zwykła B

Do Ciebie wznoszę oczy, który mieszkasz w niebie.

Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, jak oczy służebnicy na ręce jej pani,

tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, dopóki nie zmiłuje się nad nami.

Ps 123 to Psalm ogromnej ufności, w którym modlący się uznaje, że wszystko co ma/może otrzymać pochodzi z ręki Boga. Zależność taka nie jest oczywiście
biernością - bezczynnym ocekiwaniem, aż Pan Bóg wszystko "zorganizuje". Psalm ukazuje raczej postawę pokornej wiary, że cokolwiek otrzymujemy, pochodzi z hojnej dłoni Ojca, który zaradzi każdej potrzebie.

Są też sytuacje, kiedy na nikogo więcej nie można liczyć. Taka była np. sytuacja Marii z Magdali, którą tłum chciał ukamienować. Tylko Jezus stanął po jej stronie - ofiarował przebaczenie i szansę nowego życia.

Do Ciebie wznoszę oczy...

Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów ... tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, dopóki nie zmiłuje sięnad nami.

Modlitwa:

Do Ciebie wznoszę oczy, który mieszkasz w niebie.

Do Ciebie, który jesteś naszym Ojcem,

Do Ciebie, któremu ufam,

Do Ciebie, bo nie ma do kogo innego, tylko Ty mi pozostałeś...

Proszę zmiłuj się nade mną, proszę bo moja dusza jest już przepełniona.