Na rzekach babilońskich, tamo siedzieli jesmy i płakali

Psalm 137
(CXXXVI, Psałterz Floriański)

Na rzekach babilońskich, tamo siedzieli jesmy i płakali, gdy wspominali <jesmy> Syjon.

Na wirzbach w pośrzodku jej zawiesieli jesmy organy nasze.

Bo tamo pytali nas, jiż to jęćce wiodli nas, słowa pieśni,

a jiż to odwiedli nas: Pienie pojcie nam z pieśni Syjon.

Kako piać będziemy pienie panowo w ziemie cudzej?

Acz zapomnię[li] ciebie, Jeruzalem, zapomnieniu dana bądź prawica moja.

Przylni język moj krtaniu memu, acz nie spomienę ciebie,

acz nie położę cię, Jeruzalem, na począ<t>ku wiesiela mego.

Pamiętaj, Panie, syny Edom w dzień Jeruzalem,

jiż to mowią: Zjinaczycie, zjinaczycie aż do założenia w niej!

Dziewka babilońska nędzna! Błogosławiony, jenże opłaci tobie opłatę tw<o>ję, jąż opłacił<a> jeś nam.

Błogosławiony, jen trzymać będzie i przyrazi malutkie swoje ku opoce.

source