Psalm 137
Przekład Jana Kochanowskiego
Siedząc po niskich brzegach babilońskiej wody
A na piękne syjońskie wspominając grody
Co nam inszego czynić, jedno płakać smutnie,
Powieszawszy po wierzbach niepotrzebne lutnie?
Lecz poganin
niebaczny w tej naszej żałobie
Przedsię piosnkę
syjońską każe śpiewać sobie.
Przebóg! Jako to ma
być, aby pieśni Pańskich
Głos kiedy miał być
słyszan w krainach pogańskich?
Niech moja swej nauki ręka zapamięta;
Niechaj mi język uschnie, kiedy cię przepomnię,
Kiedy cię na początku wesela nie wspomnię.
Pomni, wszechmocny
Panie, co nam wyrządzali
Edomczycy, jako w
nasz ciężki dzień wołali:
"Zagubcie ten zły
naród, ogniem miasto spalcie,
A ich mury do gruntu
samego rozwalcie!"
Ale i ty, Babilon, strzeż dobrze swej głowy,
Bo już wisi upadek nad tobą gotowy.
Szczęśliwy, któryć za nas odmierzy twe winy
A o skałę roztrąci twe nieszczęsne syny.
No comments:
Post a Comment