O słudzy Pańscy, ze wszech naświętszemu

Psalm 135

Przekład: Jan Kochanowski 

O słudzy Pańscy, ze wszech naświętszemu

Cześć imieniowi uczyńcie Pańskiemu;

Wy, którym domu Jego straż podana,

Chwalcie godnego wszelkiej chwały Pana.

          Ten Izraela obrał przed inszemi

          I uczynił go włością swą na ziemi.

          To Pan jest wielki, Pan niezwyciężony,

          Nad insze wszytki bogi przełożony;

W Jego jest władzy ziemia i wysokie

Niebo, i morskie przepaści głębokie.

Ten z lochów ziemskich obłoki wyciąga

I po powietrzu szerokim rościąga;

          Z deszczem ogniste miesza łyskawice,

          Wiatrów dobywa z swej skrytej skarbnice.

          Zbił płód w Egiptcie pierwszy, od człowieka

          Począwszy aż do bydlęcego wieka.

Na króla nawiódł cuda niesłychane

Trapiąc samego i jego poddane.

Siła narodów, siła miast wywrócił

Sławnych a możne króle mieczem skrócił:

          Sehona, krain amorejskich pana,

          I Oga, króla rodnego Bazana,

          I Chananeą wszytkę, a ich ziemię

          Podzielił między izraelskie plemię.

Wieczne jest imię Twoje, możny Panie,

A sława Twoja nigdy nie ustanie.

Ty ludem swoim rządzisz, Ty każdemu

Łaskę okażesz znaczną słudze swemu.

          Bogi pogańskie ze srebra, ze złota

          Nic nie są, jedno ludzkich rąk robota:

          Usta ich nieme, oczy nie patrzają,

          Uszy nie słyszą, nozdrza tchu nie mają.

Bodaj tak i ci, którzy je robili,

A owszem, co w nich ufność położyli.

Ty domie, Pana chwal, Izraelowy,

Domie Lewego, domie Aronowy.

          Wszyscy Go chwalcie, wszyscy pospolicie,

          Co Panu sercem uprzejmym służycie.

          Niech wiecznie będzie Pan pochwaleń, który

          Ulubił sobie wierzch syjońskiej góry!