Czemu sie wzburzyli poganie

Psalm II.

Przekład Ks. Jakóba Wujka

Prorok o tych mówi, którzy załogi czynili przeciwko królestwu Chrystusowemu, i o jego wywyższeniu.

Czemu się wzburzyli poganie, a ludzie rozmyślali próżne rzeczy?

Stanęli wespół królowie ziemscy, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu, i przeciw Chrystusowi jego.

Potargajmy związki ich: i zrzućmy z siebie jarzmo ich.

Który mieszka w niebiesiech, naśmieje się z nich: a Pan szydzić z nich będzie.

Tedy będzie mówił do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swéj potrwoży je.

A jam jest postanowion królem od niego nad Syonem, górą świętą jego, opowiadając przykazanie jego.

Pan rzekł do mnie: Tyś jest synem moim, Jam ciebie dziś zrodził.

Żądaj odemnie, i dam ci pogany dziedzictwo twoje, a osiadłość twą kraje ziemie.

Będziesz je rządził laską żelazną: a jako naczynie garncarskie pokruszysz je.

A teraz królowie rozumiejcie: ćwiczcie się, którzy sądzicie ziemię.

Służcie Panu w bojaźni: a radujcie się mu ze drżeniem.

Chwyćcie się nauki, by się kiedy nie rozgniewał Pan: i nie poginęliście z drogi sprawiedliwéj: gdyby się w krótce zapalił gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.