Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?

Psalm X. wedle Żydów.
Przekład Ks. Jakóba Wujka

Czemuś, Panie, odstąpił daleko: przeglądasz w potrzebach, w ucisku?
Gdy się pyszni niezbożnik, zapala się ubogi: bywają usidleni w radach, które wymyślają.
Albowiem pochwalon bywa grzesznik w żądzach duszy swéj: a niesprawiedliwy bywa błogosławion.
Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał: niemasz Boga przed oblicznością jego.
Splugawione są drogi jego na każdy czas: bywają odjęte sądy twoje od obliczności jego: nad wszystkimi nieprzyjacioły swymi będzie panował.
Mówił bowiem w sercu swojem: Nie będę poruszon od wieku do wieku, bez złego.
Którego usta pełne są złorzeczeństwa i gorzkości i zdrady: pod językiem jego praca i boleść.
Siedzi na zdradzie z bogatymi w skrytościach, aby zabił niewinnego: oczy jego upatrują ubogiego.
Tai się na zdradzie w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojéj: zastawia sidła, aby uchwycił ubogiego, aby połapił ubogiego, gdy go przyciągnie.
W sidle swojem poniży go: schyli się i padnie, gdy opanuje ubogie.
Rzekł bowiem w sercu swojem: Zapomniał Bóg, odwrócił oblicze swe, aby nie widział do końca.
Powstań, Panie Boże! niech się podniesie ręka twoja: nie zapominaj ubogich.
Dla czego niezbożnik rozdraźnił Boga? bo mówił w sercu swem: Nie będzieć się pytał.
Widzisz, (bo ty na boleść i na utrapienie patrzysz) abyś je podał w ręce twoje. Tobie zostawiony jest ubogi: sierocie ty będziesz pomocnikiem.
Skrusz ramię grzesznika i złośnika: będą szukać grzechu jego a nie najdą.
Pan będzie królował wiecznie, i na wieki wieków: wyginiecie poganie z ziemie jego.
Żądzę ubogich wysłuchał Pan: przygotowanie serca ich usłyszało ucho twoje.

Abyś uczynił sąd sierocie i chudzinie, aby się więcéj nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.

No comments:

Post a Comment