Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg

Psalm IV.
Przekład Ks. Jakóba Wujka
Człowiek sprawiedliwy sam się upomina ku sprawom cnotliwym: są téż słowa kościoła w smutku będącego.

Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojéj: w uciśnieniu rozprzestrzeniłeś mi. Zmiłuj się nademną, a wysłuchaj modlitwę moję.
Synowie człowieczy, pókiż ciężkiego serca? przecz miłujecie marność, i szukacie kłamstwa?
Wiedzcież, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.
Gniewajcie się, a nie grzeszcie: co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
Ofiarujcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie w Panu.
Wiele ich mówią: Któż nam okazał dobra? Naznamionowana jest nad nami światłość oblicza twego, Panie.
Dałeś wesele w sercu mojem: od urodzaju zboża, wina i oliwy swéj rozmnożeni są.
W pokoju pospołu będę spał i odpoczywał; bo ty, Panie, osobliwie w nadziei postanowiłeś mię.

No comments:

Post a Comment