Jakże mię cieszy ta wieść pożądana, że już idziemy do świątyni Pana!

Psalm 122

Jakże mię cieszy ta wieść pożądana, + Że już idziemy do świątyni Pana!

Jerozolimo! w twoim świętym progu + Uderzym czołem, oddamy cześć Bogu.

Jerozolimo! ty święta i wieczna + Stolico Boża i Arko społeczna.

Ty tam zgromadzisz wszystkie pokolenia + Na świadków chwały Pańskiego Imienia.

Tam tron Dawida, tam się sąd odbywa, + Zkąd sprawiedliwość narodowi spływa.

Jerozolimo! którzy cię kochają, + Niech pokój, szczęście razem z tobą mają.

Niechaj twe mury będą utwierdzone, + I obfitością wszelką napełnione.

Dla braci naszych, dla ludu wszystkiego, + Życzę ci szczęścia i dobra trwałego.

Pańska świątynia niech nas błogosławi, + Jerozolimo! dla niej nas Bóg zbawi.

ks. Głodkiewicz, Śpiewnik Liturgiczny, 1867 r. (tutaj: Ps 121)