Panu ja ufam, a wy mówicie

Psalm 11, przekład Jana Kochanowskiego	Psalm 11, Biblia Tysiąclecia
Panu ja ufam, a wy mówicie: miedzy góry Uciekaj co nadalej jako ptak prędkopióry; Twój nieprzyjaciel łuk wziął, strzałę ma na cięciwie, Myśląc, jakoby z cienia dobre strzelał zdradliwie.	(1) Do Pana się uciekam; dlaczego mi mówicie: Niby ptak uleć na górę! (2) Bo oto grzesznicy łuk napinają, kładą strzałę na cięciwę, by w mroku razić prawych sercem.
Prawa zgoła upadły, nie masz sprawiedliwości, Człowiek dobry próżno ma ufać swej niewinności.	(3) Gdy walą się fundamenty, cóż może zdziałać sprawiedliwy?

Przedsię Bóg jest na niebie, a stamtąd wszystko widzi, Sprawiedliwych doświadcza, nieprawymi się hydzi:	(4) Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach. Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich. (5) Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.
Na złe ludzi wyleje deszcz gorący, siarczany, Wyleje węgle żywe i grom z wichrem zmieszany; Bo będąc sprawiedliwym sprawiedliwość miłuje, A dobre ludzi okiem łaskawym opatruje.	(6) On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; wiatr palący będzie udziałem ich kielicha. (7) Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość; ludzie prawi zobaczą Jego oblicze.