Zachowaj mię, o Sprawco niebieskiego domu!

PSALM 12	Ps 12, Biblia Tysiąclecia
Zachowaj mię, o Sprawco niebieskiego domu! Prawdy nie masz na ziemi, nie masz ufać komu!	(2) Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych, zabrakło wiernych wśród ludzi.
Nie usłyszysz, jedno kłam; ustyć pochlebiają, A w chytrym sercu jadu śmiertelnego tają.	(3) Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego, mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym.
Bodaj źle zginął każdy człowiek nieprawdziwy, Każdy chytry pochlebca i każdy chełpliwy;	(4) Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne i język pochopny do zuchwałej mowy.

Mówią bowiem: „Z ust naszych dobrze się mieć mamy; Każdy w swej gębie wolen, my pana nie znamy.”	(5) Tych, którzy mówią: Naszą siłą język, usta nasze nam służą, któż jest naszym panem?
A Pan zaś, słysząc ludzi nędznych narzekanie I płacz nieutulony, i ciężkie wzdychanie: „Powstanę ja – powiada – na ratunek smutnych A wyrwę je z niewolej tyranów okrutnych.”	(6) Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich - mówi Pan: Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda.
Pańskie słowa są czyste i próżne przygany, Pańskie słowa brant szczery, siedm kroć przelewany.	(7) Słowa Pańskie to słowa szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone.
Panie, Ty nas zachowaj od ludzi zdradliwych; Złych zewsząd pełno, kiedy władza jest złośliwych.	(8) Ty nas zachowasz, o Panie, ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia. (9) Występni krążą dokoła, gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi.