Psalm 16 w Brewiarzu
- jest odmawiany w nieszporach i komplecie. Jest to Psalm o głębokiej treści duchowej. Na początku modlący się wyznaje swoją wiarę:
Tyś jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tobą
Bóg postrzegany jest jako jedyne dobro i dlatego modlący się człowiek pragnie należeć do wspólnoty, tych którzy są wierni Bogu:
Ku świętym, którzy są na Jego ziemi, wzbudził On we mnie miłość przedziwną!
Co robi w związku z tym Psalmista? Odrzuca radykalnie pokusę bałwochwalstwa i związane z nimi krwawe obrzędy lub bluźniercze wezwania:
Ci, którzy idą za obcymi [bogami], pomnażają swoje boleści. Nie wylewam krwi w ofiarach dla nich, imion ich nie wymawiam swoimi wargami.
Jak mam to rozumieć dzisiaj, co mam odrzucić, jak postępować, aby moje serce współbrzmiało ze słowami, które chcę wypowiadać, aby były autentyczne, były również moją modlitwą, którą zanoszę do Boga. Wymieńmy, czego nie chce Psalmista: nie chodzić za obcymi bogami, nie wylewać krwi w ofiarach dla nich, nie wymawiać ich imion.
Dla większego zrozumienia tekstu przeczytajmy fragment Psalmu 1: „Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie siada w kole szyderców, lecz ma upodobanie w Prawie Pana, nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą. Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie, a liście jego nie więdną: co uczyni, pomyślnie wypada. (Ps 1,1-3) Czy nie są to podobne teksty?
Wróćmy do naszego Psalmu. Następne dwa wersety mówią o dziedzictwie:
Pan częścią dziedzictwa i kielicha mego: To właśnie Ty mój los zabezpieczasz. Sznur mierniczy wyznaczył mi dział wspaniały i bardzo mi jest miłe to moje dziedzictwo.
O czym jest tu mowa? Musimy sięgnąć do kontekstu historycznego. Otóż przy podziale Ziemi Obiecanej jedynym rodem, które nie otrzymało ziemi był ród Lewitów. Dlaczego, byli to kapłani, mieli pełnić służbę dla Pana Zastępów, jedynym ich zabezpieczeniem ma być Bóg.
Jakie jest dla nas pouczenie? Jedynie Bóg jest naszym zabezpieczeniem. Mogę razem z Psalmistą powtarzać te słowa, w sercu swoim zanosząc moją modlitwę do Boga: „Ty mój los zabezpieczasz”.
Następne dwa wersety mówią:
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, bo nawet nocami upomina mnie serce. Stawiam sobie zawsze Pana przed oczy, nie zachwieję się, bo On jest po mojej prawicy.
W języku hebrajskim prawica to znak siły, serce – siedlisko sumienia.
Został nam jeszcze jeden ostatni werset tego Psalmu:Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy.
Jest tu zawarty symbol drogi. Jest to droga, która prowadzi do pełni radości przy Bogu, niesie nadzieję zjednoczenia z Bogiem po przekroczeniu progu śmierci, w życiu wiecznym. Nasze życie jest zawarte w Bogu od początku, i kończy się również w Bogu.
Siostra K.,
Na podstawie „Liturgia Godzin z Janem Pawłem II i Benedyktem XVI”,
Wydawnictwo BIBLIS, Tarnów 2007
No comments:
Post a Comment