Otwierasz rękę, karmisz nas do syta

Ps 145 - XVII Niedziela Zwykła B
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, 
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.

Ty otwierasz swą rękę i karmisz do syta wszystko, co żyje.

Kiedy zbliża się pora żniw i możemy podziwiać plony ziemi, Kościół zaprasza nas do modlitwy pięknymi słowami Psalmu 145. Wraz z Psalmistą wysławiamy Bożą hojność i troskę o swoje stworzenie: „Otwierasz rękę, karmisz nas do syta”. Ta troska nie ogranicza się tylko do pokarmu – Bóg odpowiada na wszystkie nasze potrzeby. Pozwala nam, byśmy Go prosili, a nawet więcej – chce, żebyśmy Go prosili:

Poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni (J 15, 7)

Proście, a będzie wam dane (Łk 11, 9)

Jeśli … umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą (Mt 7, 11)

Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna (J 16, 24)

Bóg zawsze odpowiada na nasze prośby – czasem jednak udziela swoich darów inaczej niż się spodziewamy, lub w innym czasie niż my chcemy. Św. Augustyn tak komentował słowa Psalmu 145: "Ty otwierasz swą rękę i napełniasz wszelkie stworzenie błogosławieństwem. Chociaż czasami nie dajesz, to jednak udzielisz w czasie odpowiednim. Odkładasz, nie pozbawiasz, i to do odpowiedniego czasu".

Otwierasz rękę, karmisz nas do syta