Bóg Zbawicielem pełnym miłosierdzia

Ps 130. V Niedziela W. Postu A

Z głębokości wołam do Ciebie Panie, Panie wysłuchaj głosu mego!
Nachyl swe ucho na głos mojego błagania.

Psalm 130 w liturgii V Niedzieli Wielkiego Postu jest odpowiedzią na czytanie z Księgi proroka Ezachiela:

Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój... poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli... (Ez 37, 14-12)

Modlitwa Psalmem 130-tym zakłada wiarę, że moc Boga jest ponad bramą grobu i śmierci. Byłoby bezsensem wołac do Boga "z głębokości" śmierci i otchłani, gdyby nie wiara w to, że dla Pana nie ma rzeczy niemożliwych, że grób - który dla nas wydaje się kresem wszystkich możliwości - nie jest barierą dla naszego Pana. 

W życiu doświadczamy rozmaitych "śmierci". Czasem jest to śmierć naszych palnów, czasem konflikt, który prowadzi do zerwania dawnej przyjaźni, czasem coś się kończy i chociaż chcielibyśmy kontynuować dzieło, to nie mamy na to wpływu; te śmierci to też wypadek, kalectwo, bankructwo, zawiedzenie się i rozczarowanie. We wszystkich tych sytuacjach modlimy sie dramatycznym wołaniem: Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, Panie wysłuchaj głosu mego! 
Podstawą tego wołania jest nadzieja, że Bóg może przywrócić nam życie:

Jezus ... zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego w grobie. ... Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus rzekł: Usuńcie kamień. ... Usunięto więc kamień. Jezus ... zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. (J 11, 1-45)