Czemu burzą się ludy a narody knują zamysły daremne?

Psalm 2

Przekład Czesława Miłosza

Czemu burzą się ludy + a narody knują zamysły daremne?

Powstają królowie ziemscy + i książęta radzą społem + przeciw Panu i Pomazańcowi Jego.

"Potargajmy ich więzy, + zrzućmy z siebie ich pęta".

Drwi z nich ten, który mieszka w niebie, + Pan im urąga.

Aż przemnówi do nich w swoim gniewie + i w zapalczywości swojej ich zatrwoży:

"Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, + mojej świętej górze".

Wyrok Pański ogłaszam. + Pan rzekł do mnie: + "Moim synem jesteś, + dzisiaj zrodziłem Ciebie.

Zażądaj ode mnie, a dam Ludy w dziedzictwo Twoje + i krańce ziemi na Twoją własność.

Rządy nad nimi sprawować będziesz rózgą żelazną, + jak naczynia garncarskie pokruszysz je".

Teraz, królowie, zrozumiejcie, + ukorzcie się, sędziowie ziemi.

Służcie Panu w bojaźni + i drżąc radujcie się Nim.

Hołd składajcie Synowi, + aby nie rozgniewał się + i byście nie zgubili drogi. + Bo łatwo zapali się Jego gniew.

Szczęśliwi są, którzy uciekają się do Niego.