Alleluja. Chwal, duszo moja! Pana będę chwalił

Psalm CXLV. U Żydów 146.

Przekład Ks. Jakóba Wujka

Dufania w ludziach nie pokładać uczy, jedno w samym Panie, który stwarza, żywi, zachowywa, broni, wybawia, grzechy odpuszcza, wspomaga a na koniec zbawia, kogo raczy.

Alleluja. Chwal, duszo moja! Pana: Będę chwalił Pana za żywota mego: będę śpiewał Bogu memu, póki mię stawa.

Nie ufajcie w książętach: w syniech człowieczych, w których nie masz zbawienia.

Wynidzie duch jego, a obróci się w ziemię swoję: w ten dzień zginą wszystkie myśli ich.

Błogosławiony, którego Bóg Jakóba pomocnikiem: nadzieja jego w Panu, Bogu jego:

Który stworzył niebo i ziemię: morze i wszystko, co w nich jest: który strzeże prawdy na wieki.

Czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym: daje pokarm łaknącym: Pan rozwięzuje spętane.

Pan oświeca ślepych, Pan wzwodzi upadłe, Pan miłuje sprawiedliwe.

Pan strzeże przychodniów, sierotę i wdowę wspomoże: a drogi grzeszników zagubi.

Będzie Pan królował na wieki: Bóg twój, Syonie, na pokolenie i pokolenie.