Psalm CXXV. U Żydów 126.
Upomina ku cieszeniu samego siebie, gdyż wiemy, że Pan jest, który nas z smutku wywodzi.
Pieśń stopniów.
Gdy Pan nawrócił niewolą Syon, staliśmy się jako pocieszeni.
Tedy się napełniły weselem usta nasze, a język nasz radością: tedy mówić będą między narody: Wielmożne rzeczy uczynił Pan z nimi.
Wielmożne rzeczy Pan uczynił z nami: staliśmy się weseli.
Nawróćże, Panie, poimanie nasze, jako strumień na południe.
Którzy sieją ze łzami, będą żąć z radością.
Idąc szli i płakali, rozsiewając nasienie swoje: ale wracając się przyjdą z weselem, niosąc snopy swoje.
No comments:
Post a Comment