Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię: posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę k tobie.

Psalm CXL. U Żydów 141.

Przekład Ks. Jakóba Wujka

Prosi od Pana, aby ust jego od omylnych, i złych powieści, jego samego od sideł a chytrości złośników raczył strzedz.

Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię: posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę k tobie.

Niech idzie modlitwa moja, jako kadzenie przed obliczność twoję: a podnoszenie rąk moich, ofiara wieczorna.

Postaw, Panie, straż ustom moim: a drzwi osadzone wargom moim.

Nie nachylaj serca mego ku słowom złośliwym, ku wymawianiu wymówek w grzechach: z ludźmi brojącymi nieprawość: a nie będę spółkował z wybornymi ich.

Będzie mię karał sprawiedliwy miłosiernie, i będzie mię strofował: lecz olejek złośnika niechaj nie tłuści głowy mojéj; bo jeszcze i modlitwa moja w upodobaniu ich.

Zginęli przy kamieniu sędziowie ich: usłyszą słowa moje, iż przemogły.

Jako skiba roli wyrwana jest na ziemię, rozsypane są kości nasze podle piekła.

Bo ku tobie, Panie, Panie! oczy moje: w tobiem nadzieję miał, nie odejmuj duszy mojéj!

Strzeż mię od sidła, które na mię zastawili: i od obrazy tych, którzy broją złości.

Wpadną w siatkę jego złośnicy: osobnom ja, aż przeminę.