Pomnij, Panie, na Dawida i na wszystkę cichość jego.

Psalm CXXXI. U Żydów 132.

Przekład Ks. Jakóba Wujka

Modlitwa, aby Pan Bóg kościół i królestwo Boże w łasce swéj zachować raczył, a na każdy czas możnością swą go bronił.

Pomnij, Panie, na Dawida i na wszystkę cichość jego.

Jako przysiągł Panu, ślubował ślub Bogu Jakóbowemu:

Jeźli wnidę do przybytku domu mego, jeźli wstąpię na łoże posłania mego: 

Jeźli przypuszczę sen na oczy moje, i drzymanie na powieki moje:

I odpoczynek na skronie mojéj, aż najdę miejsce Panu, przybytek Bogu Jakób.

Otośmy o nim słyszeli w Ephracie: naleźliśmy go na polach leśnych.

Wnidziemy do przybytku jego: kłaniać się będziemy na miejscu, gdzie stały nogi jego.

Powstań, Panie, do odpoczynienia twego, ty, i skrzynia poświęcenia twego.

Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość: a święci twoi niechaj się weselą.

Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza Chrystusa twojego.

Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie odmieni jéj: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojéj.

Jeźli synowie twoi strzedz będą Testamentu mego i świadectw moich tych, których ich nauczę: i synowie ich aż na wieki będą siedzieć na stolicy twojéj.

Albowiem Pan obrał Syon: obrał je na mieszkanie sobie:

To odpoczynienie moje na wieki wieków: tu mieszkać będę; bom je obrał.

Wdowę jego błogosławiąc ubłogosławię: ubogie jego nasycę chlebem.

Kapłany jego przyoblokę zbawieniem: a święci jego weselem weselić się będą.

Tam wyniosę róg Dawidowi: zgotowałem pochodnią Chrystusowi memu. 

Nieprzyjacioły jego przyoblokę wstydem: a nad nim się rozkwitnie poświęcenie moje.