Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami

Ps 95 - XXIII Niedziela Zwykła A, IV i XXI B

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: „Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła”. 

Refren Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami jest powtórzeniem refrenu z poprzedniej niedzieli. Niech to nas zachęci do spostrzeżenia pewnej konsekwencji w słowie, kóre jest nam dane. Prosiliśmy Pana, by pokazał nam swoje ścieżki - i oto Jego odpowiedź: SŁUCHAJCIE! 

Pan będzie nas uczył, jak chodzić Jego ścieżkami - będzie do nas mówił, objawiał swoje zamiary, plany wobec nas, uczył wierności Przymierzu i wychowywał do świętości. I żeby to wszystko usłyszeć - Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego - potrzebne jest nam serce gotowe do słuchania. 

To jest bardzo ciekawe w dzisiejszym psalmie: Niech nie twardnieją wasze serca. Przecież mogłoby być: Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: „Niech nie zamykają się wasze uszy". Ale nie, jest o sercu: Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: „Niech nie twardnieją wasze serca". 

Co znaczy "słuchać sercem"?

Odpowiedź znajdziemy przez "przeciwieństwo" - wydarzenie, gdy ludzie nie słuchali sercem: wydarzenie w dniu Massa. Na pustyni w dniu Massa, gdzie ojcowie Ludu Wybranego nie dowierzali Panu Bogu, choć widzieli Jego dzieła. Widzieli, ale nie dowierzali. Przyjęli do świadomości, ale to nie zmieniło ich nastawienia. Fakt, że Bóg czynił cuda, został przez nich zapamiętany, ale nie przemienił ich wnętrza tak, by się stali ludźmi gotowymi wierzyć, że Bóg nad nimi czuwa cały czas.

Słuchać sercem to UWIERZYĆ. To przyjąć słowo Boga nie jako kolejną z wielu informacji, ale jako słowo mające moc. Bóg ma moc dzisiaj czynić rzeczy prerastające nasze wyobrażnie. Jego słowo ma moc sprawczą. 

Słuchajmy!