Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ps 118 (117) - Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Kamień odrzucony przez budujących * stał się kamieniem węgielnym.

Nie umrę, ale żył będę * i głosił dzieła Pana.

To jest chyba najdziwniejsze w kolei ludzkich losów i Bożych planów: kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym. To, co nie przyjęte przez ludzi, niechciane, uznane za bezwartościowe, słabe, przegrane - u Boga jest zwycięstwem, mocą, nowym początkiem! 

Zatrzymajmy się na chwilę przy tej tajemnicy kontemlując oblicze zmartwychwstałego Chrystusa, który był skazany na haniebną śmierć, odrzucony, odepchnięty, poniżany, więziony, wyśmiewany, uznany za wroga porządku społecznego lub za szaleńca, idącego na bezsensowną śmierć. Jak bardzo mylili się Ci, którzy kreując historię "po swojemu" odrzucili Posłane przez Boga Wcielone Słowo! Jak bardzo mylą się ci, którzy uporczywie walczą przeprowadzając swoje programy, broniąc teorii, podtrzymując struktury - i tłumacząc się jakimś teoretycznym "dobrem" odrzucają człowieka! 

Zmartwychwstanie Jezusa daje nam bardzo konkretną nadzieję: Bóg nie zawiedzie tych, którzy Mu ufają. 
Amen. Alleluja!