Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana

Ps 107 - XII Niedziela Zwykła, rok B

...zerwał się wicher burzliwie piętrząc fale. 

Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań, ich dusza truchlała w nieszczęściu. 

Wołali w niedoli do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.
Zamienił burzę na powiew łagodny, umilkły morskie fale.

Radowali się w ciszy, która nastała, przywiódł ich do upragnionej przystani. Niechaj dziękują Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda wobec synów ludzkich.

Morze, o którym mówi psalmista, jako potężny i nieokiełznany żywioł, było obrazem chaosu, bezładu, śmierci. Biblijny opis stworzenia świata tak mówi o Bogu: "Duch Boży unosił się nad wodami" (Rdz 1,2). Obraz Boga ponad wodami jest ukazaniem się Boga jako Stworzyciela, który wyprowadza ładu z chaosu, jest ponad chaosem. 

♪♫♪♫ ... Z mgieł konkretny kształ wywodzisz i z chaosu piękno ładu. Tyś pokojem wśród niezgody, w bezradności Tyś jest radą! 

I nie tylko w momencie stworzenia świata Bóg jest taki! Bóg ma zdolność ujarzmienia, podporządkowania sobie morza (i wszytskich żywiołów natury), i także zaprowadzenia ładu w innym chaosie - w bałaganie ludzkiego życia. Życia, które nieraz jest bardzo podobne do sytuacji łodzi miotanej falami: "Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań"... 

Zamienił burzę na powiew łagodny...

Jak w doświadczeniu Eliasza (zob. 1 Krl 19,9-13) - Pan przychodzi w łagodnym powiewie... Jednak nawet Eliasz, przed przyjściem Pana w szmerze łagodnego powiewu, przeżył wichurę i burzę. Wołajmy do Pana podczas zawieruchy i miejmy nazieję, że Jego miłosierdzie przemieni nasze życiowe burze w ciszę SPOTKANIA.