Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca.
Psalm 90 w liturgii słowa XXVIII Niedzieli Zwykłej znajduje się otoczony czytaniami o właściwej relacji do dóbr materialnych. Jezus mówi do swoich uczniów:
„Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność."
Dobrze jednak wiemy, jak trudno jest używać rzeczy i mieć właściwy do nich dystans. Przychodzi to łatwiej, gdy umiemy spojrzec na naszą rzeczywistość z perpektywy wieczności. O to prosi Psalmista:
Naucz nas liczyć dni nasze, byśmy zdobyli mądrość serca.
To krótkie westchnienie zawiera wiele treści: wskazuje na policzalność, czyli ograniczoność dni człowieka; pokazuje też, że wiedza o "marności"* życia pochodzi od Boga. Wiedząc o tym, że nie tu jest nasza ojczyzna, że zmierzamy gdzie indziej, i że nie weźmiemy tam ze sobą kart kredytowych, domów, iPadów ani żadnych innych "skarbów", nabywamy mądrości serca, dzięki której możemy zachować właściwy dystans do dóbr materialnych. A prawdziwe dobra, "prawdziwe" - bo wyrzmają próbę czasu i okażą się naszymi towarzyszmai w wieczności - pochodzą od Pana...
_________________________
* "marność" życia - życie jest pięknym i cennym darem Boga. Refleksja Psalmisty wskazuje na kruchość i znikomość życia człowieka na ziemi, które jest "jak trawa, co rośnie: rankiem kwitnie i jest zielona, wieczorem więdnie i usycha." (Ps 90, 3-6) Kierując nasz wzrok ku wieczności i przypominając, że "ziemska część" naszego życia to nie wszystko, i że to tylko wstęp do wieczności. Z perspektywy życia wiecznego inaczej patryzmy na dobra doczesne.
No comments:
Post a Comment