Kiedy nas Pan z Babilony wrócił do swego Syonu

Psalm 126

przekład Franciszka Karpińskiego (# CXXV)

Ten Psalm takze od niepewnego autora napisany; pewnie od któregoś z powróconych wygnańców z Babilonii. Winszują sobie Izraelici, że oyczyzne obaczyli, i proszą Boga, ażeby i insi Żydzi po świecie rozproszeni, do kraju swego powrócili.

Kiedy nas Pan z Babilony + Wrócił do swego Syonu,

Z radości tak się nam zdało, + Jakoby snić się to miało.

Tam my niedawno struchleli, + Inszą na siebie twarz wzięli,

Okrzyk radości dowodził + Że Bóg łzy nasze nagrodził.

Poganin na to zdziwiony, + Znak to, powiedział, niepłony:

„Bóg pokazuje swym cudem, + „Że jest łaskaw nad tym ludem.”

Łaskaw nad swoim Bóg ludem, + I to pokazał swym cudem;

Z ciężkich nas kaydan wybawił, + I na swobodzie postawił.

Panie! niech czas się nie traci; + I reszta naszych braci

Niechay powróci w te strony, + Jak potok wiatrem pędzony.

Kto siał w płaczu, żnie w radości, + Nasza siew była w gorzkości,

Oto Pan zdarzył, że i my + Z weselem snopy nosimy.