Ziemia ujrzała swego Zbawiciela

Ps 98 - Boże Narodzenie, Msza w dzień

Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, 
cieszcie się, weselcie, i grajcie.

Przy trąbach i przy dźwięku rogu, 
na oczach Pana i Króla się radujcie.

Ten dostojny hymn przystoi radości Świąt Bożego Narodzenia. Jest to pełne majestatu i radości powitanie króla, który przychodzi z mocą by okazać swoje zbawienie.

Trąby i dźwięk rogu to donośny znak poprzedzający przyjście Pana - tak jak podczas objawienia się Boga wobec Izraela na Synaju:

Rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. (...) Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów. (Wj 19, 16-19)

Majestat Pana może budzić grozę, także "lud przebywający w obozie drżał ze strachu". My jednak nie musimy się bać. Jak czytamy w apokalipsie proroka Izajasza:

Zabrakło wierności, a rzadko kto zła unika. Pan ujrzał to i złem się wydało w Jego oczach, że nie było prawa. Ujrzał też, że brakowało ludzi, i zdumiał się, że nie było orędownika. (…) Stosownie do zasług odpłaci każdemu: swoim przeciwnikom – gniewem, swym wrogom – odwetem. (...) Lecz do Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawróconych z występków w Jakubie – wyrocznia Pana. (Iz 59, 15n)

Nasz Pan uczynił wszystko, żebyśmy się Go nie bali, żeby Jago majestat nie "przerósł" możliwości tego, co możemy znieść. Przyszedł do nas jako niemowlę, bezbronne i ciche dziecko, najbardziej uniżenie i delikatnie jak tylko można pomyśleć.