W Tobie, Panie, ucieczka moja, niech wstydu nie zaznam na wieki.
Bądź dla mnie skałą schronienia i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.
Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, Tobie ufam od młodości.
Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, od łona matki moim opiekunem.
Jeremiasz lękał się powierzonej mu misji, być może też publicznego wystąpienia jako prorok Pański. Plecenie Pana było jednak wyraźne: "Ty zaś przepasz swoje biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi".
Psalm 71 wysławia pomoc
Pana, który jest dla człowieka ucieczką, miejscem schronienia, a także trwałą
podporą. W litorgii Słowa IV Niedzieli Zwykłej jest to odpowiedź na zapewnienie
dane młodemu Jeremiaszowi w dniu powołania go na proroka.
Jeremiasz lękał się powierzonej mu misji, być może też publicznego wystąpienia jako prorok Pański. Plecenie Pana było jednak wyraźne: "Ty zaś przepasz swoje biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi".
Bóg nie pozostawił
Jeremiasza samego ze zleconą mu misją. Poleceniu towarzyszyło
zapewnienie: Ja jestem z tobą, by cię ochraniać. (Jr
1, 17-10)
Opieka Pana towarzyszyła Jego stworzeniu
zawsze. Na kartach Starego Testamentu znajdziemy wiele świadectw o Bożej pomocy
i opiece. Czytając poniższe fragmenty zobaczmy, jak potężna i mocna, a
jednocześnie delikatna i czuła jest pomoc Boża:
Posłuchajcie Mnie, domu Jakuba, i wszyscy pozostali z domu Izraela! Nosiłem was od urodzenia, piastowałem od przyjścia na świat. ... Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę. (Iz 46, 3)
Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie!
Czyż to nie Pan, Bóg nasz, wyprowadził nas i przodków naszych z ziemi egipskiej, z domu niewoli? Czyż nie On przed oczyma naszymi uczynił wielkie znaki i ochraniał nas przez całą drogę, którą szliśmy, i wśród wszystkich ludów, pomiędzy którymi przechodziliśmy? (Joz 24, 17)
Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie!
Sławić będę dobrodziejstwa Pańskie, chwalebne czyny Pana, wszystko, co nam Pan wyświadczył, i wielką dobroć dla domu Izraela, jaką nam okazał w swoim miłosierdziu i według mnóstwa swoich łask. ... Stał się dla nich wybawicielem w każdym ich ucisku. To nie jakiś wysłannik lub anioł, lecz Jego oblicze ich wybawiło. W miłości swej i łaskawości On sam ich wykupił. On wziął ich na siebie i nosił przez wszystkie dni przeszłości. (Iz 63, 6-8)
Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie!
Dawid wygłosił na cześć Pana słowa pieśni. Było to wtedy, gdy Pan wyzwolił go z ręki wszystkich wrogów i z ręki Saula. Mówił: Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu! Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono! Ty mnie wyzwalasz od wszelkiej przemocy. Wzywam Pana, godnego chwały, a będę wolny od moich nieprzyjaciół. (2 Sm 22, 1-4)Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie!
Dla prawych Pan chowa swą pomoc, On – tarczą żyjącym uczciwie. On strzeże ścieżek prawości, ochrania drogi pobożnych. (Prz 2, 7-8)Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie!
No comments:
Post a Comment