Mówię do Pana: Tyś jest Panem moim. Pan moim
dziedzictwem i przeznaczeniem ...
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, pełnię Twojej radości i wieczną rozkosz po Twojej prawicy.
Psalm 16 to Psalm tych, którzy idą za Jezusem. Psalmy tych, którzy pozostawili wszystko i jedynie Pan jest ich dziedzictwem i przeznaczeniem.
Ewangelia XIII Niedzieli Zwykłej (Łk 9, 51-62) wyraźnie wskazuje ten ważny warunek, z którym musi się zmierzyć każdy uczeń: trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem.
A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć.
Do innego rzekł: Pójdź za Mną. Ten zaś odpowiedział: Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca. Odparł mu: Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże.
Jeszcze inny rzekł: Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu. Jezus mu odpowiedział: Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego.
Porzucić wszystko: zaryzykować zabezpieczenie, jakie daje dom, nie wiązać się z nikim więzami rodzinnymi, by być otwartym dla wszystkich; ze wszystkcih sił służyć Słowu, nie oglądając się wstecz... Chrześcijaństwo to bardzo radykalny wybór - nie można być chrześcijanem "na trochę" lub połowicznie. Wtedy nie jest się nim naprawdę. Warto za to zaufać Panu całkowicie i bez zastrzeżeń: mówię do Pana Tyś jest Panem moim, poza Tobą nie ma dla mnie dobra. Tylko wtedy pójście za Jezusem jest przygodą życia. Pan sam wystarczy.
No comments:
Post a Comment