Szczęśliwy, komu grzechy odpuszczono i w niepamięci złości zanurzono!

Psalm 31 w przekładzie Franciszka Karpińskiego

Szczęśliwy, komu grzechy odpuszczono + I w niepamięci złości zanurzono!

Szczęśliwy, w którym Pań nie znalazł wady + I serce jego nie szukało zdrady!

A jam zataił moich nieprawości! + Jęcząc dnie całe, wyschły moje kości;

Czyli dzień świecił, czyli noc nastała, + Twarda mię ręka Pana przyciskała.

Sprzykrzyło mi się moje uciśnienie, + Bo jako ciernie kłuło mię sumienie;

Dlatego Panu, żem zgrzeszył, znać dałem, + I mojej złości zataić nie chciałem.

Rzekłem: "Powiem Mu wszystko, jak co było", + I tym się zaraz złe moje zgładziło.

Przeto Mu zawsze wierny dzięki złoży + Ani go dotknie wylew kary Bożej.

Z Ciebie ucieczkę w utrapieniu miałem, + Gdy nieszczęśliwość wkoło mnie widziałem.

Do Ciebie wzdycham i w dzisiejszej chwili: + Wyrwij mię od tych, co mię otoczyli.

Wy, którym memu równy ból dokucza, + Zrozumiejcie mię, Dawid was naucza;

On się nacierpiał, i zna pewne drogi, + Któremi idą do Boga nad bogi.

Nie bądźcie, jak koń i muły bywają, + Które rozumu żadnego nie mają.

Których aż szczęka ma być okiełznana, + Żeby je można nawrócić do pana!

Jak wiele czeka biczów na grzesznika, + Któremi słusznie Bóg winnych dotyka!

A tego, który zaufał Ci, Panie, + Litość okrąży i cały zostanie.

Cały zostanie, ze wszech miar szczęśliwy, + W Tobie cieszyć się będzie sprawiedliwy

I komu tylko miła prosta droga, + Chlubić się będzie wsparciem swego Boga.