Szczęśliwy i nie zna kaźni

Nieszpory Niedzielne w tłumaczeniu Franciszka Karpińskiego (XVIII w.)

PSALM 112

Szczęśliwy i nie zna kaźni, + kto w Pańskiej żyje bojaźni.

Najmilsza jemu jest droga, + iść według przykazań Boga.

Krew jego zacna na ziemi + porówna zawżdy z możnymi.

Ród się cnotliwych rozpleni, + i będą błogosławieni.

Dom jego będzie obfity, + w zbiory i trwałe zaszczyty.

A cześć poczciwego człeka, + pójdzie od wieka do wieka.

Niechaj noc zaćmi mgły swymi, + światło jest nad cnotliwymi.

Zawsze im Pan jest życzliwy, + litośny i sprawiedliwy.

Człek miły pełen wesela, + gdy drugim z swego udziela.

W słowie się swoim tak rządzi, + że co wyrzecze, nie zbłądzi.

Ludzka pamięć jego sprawy + uwieczni: Był to mą prawy.

I zły go język nie trwoży, + bezpieczny w nadziei Bożej.

Stateczność jego cnej duszy + żadną się rzeczą nie wzruszy.

Wydoła złej chwili snadnie, + a nieprzyjaciel upadnie.

Rozsypał swoje szczodroty + Na wdowy, biedne sieroty.

Przeto uczynnością słynie, + i chwała Jego nie zginie.

Zły, na to patrząc, boleje, + zgrzyta, z zazdrości sinieje.

Taki, co w głowie uradzi, + do skutku nie doprowadzi.

Chwała Ojcu i Synowi, + oraz Świętemu Duchowi.

Jak na początku tak i ninie, + i na wieki niechaj słynie.