W Tobie ja samym, Panie, człowiek smutny

Psalm 7, przekład Jana Kochanowskiego	Psalm 7, Biblia Tysiąclecia
W Tobie ja samym, Panie, człowiek smutny, Nadzieję kładę; Ty racz o mnie radzić! Nieprzyjaciel mój, jako lew okrutny, Szuka mej dusze, aby ją mógł zgładzić; Z jego paszczeki jeśli mię, mój Boże, Ty sam nie wyrwiesz, nikt mię nie wspomoże.	(2) Panie, Boże mój, do Ciebie się uciekam; wybaw mnie i uwolnij od wszystkich prześladowców, (3) by kto - jak lew - mnie nie porwał i nie rozszarpał, gdy zabraknie wybawcy.
Jeśli mię, Panie, słusznie oszacował Zły człowiek, a ma do mnie jaką winę; Jeslim przyjaźni nieszczyrze zachował, A do złej chęci dał z siebie przyczynę: Niech nieprzyjaciel górę ma nade mną, Niech mię w proch zetrze i moje cześć ze mną!	(4) Boże mój, Panie, jeżeli ja to popełniłem, jeśli nieprawość plami moje ręce, (5) jeśli wyrządziłem zło swemu dobroczyńcy i swego wroga złupiłem doszczętnie, (6) to niech nieprzyjaciel ściga mnie i schwyci, i wdepcze w ziemię me życie, a godność moją niechaj w proch obali.

Powstań, o Panie wieczny, w gniewie Twoim Przeciw złych ludzi niepobożnej radzie! A powstań z pomstą, jakąś prawem swoim Opisał; oto lud w wielkiej gromadzie Wyroku Twego czeka: jeśli złemu, Czy upaść przed Twym sądem cnotliwemu?	(7) Powstań, o Panie, w Twym gniewie, podnieś się przeciw zaciekłości mych ciemięzców, wystąp w sądzie, jaki zapowiedziałeś. (8) Gromada narodów niechaj Cię otoczy, a Ty zasiądź ponad nią wysoko.
Przeto, o Sędzia, Sędzia wiekuisty, Chciej na wysokiej sieść stolicy swojej, A jeslim jest praw i przed Tobą czysty, Osądź mię wedla niewinności mojej!	(9) Pan jest Sędzią narodów: Panie, przyznaj mi słuszność, według mej sprawiedliwości i według niewinności, jaka jest we mnie.
Złego złość zniszczy, a człowiek cnotliwy Jest w opiece Twej, Boże sprawiedliwy! Boże, przed którym tajne być nie mogą Myśli człowiecze, w Twej stojąc obronie, Przed żadną nigdy nie uciekę trwogą, Bo szczyre serce w Twojej jest zasłonie.	(10) Niechaj ustanie nieprawość występnych, a sprawiedliwego umocnij, Boże sprawiedliwy, Ty, co przenikasz serca i nerki. (11) Tarczą jest dla mnie Bóg, co zbawia prawych sercem.
O sprawiedliwy Sędzia, Ty każdego Sprawnie oddzielasz wedla zasług jego. Jesli się człowiek zły nie pohamuje, Pan swój miecz ostry, Pan łuk nałożony Na ręku trzyma i strzały gotuje Śmiertelne.	(12) Bóg - Sędzia sprawiedliwy, Bóg codziennie pałający gniewem. (13) Jeśli się [kto] nie nawróci, miecz swój On wyostrzy; (14) przygotuje na niego pociski śmiertelne, sporządzi swe ogniste strzały.
Zapadł w zazdrość człowiek plony, Niesprawiedliwość nosi, kłam urodzi, Dół pod nim kopa, a sam weń ugodzi. Sam się upęta w chytrym sidle swoim; Nań się obalą wszytki jego złości;	(15) Oto [tamten] począł nieprawość, brzemienny jest udręką i rodzi podstęp. (16) Wykopał dół i pogłębił go, lecz wpadł do jamy, którą przygotował. (17) Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię.
A ja, podparty miłosierdziem Twoim, Prózen i troski, i niebezpieczności, Sąd sprawiedliwy i Twe imię, Panie, Wyznawać będę, póki dusze zstanie!	(18) Ja zaś uwielbiam Pana za Jego sprawiedliwość, psalm śpiewam imieniu Pana Najwyższego.