Bóg miłosierny niech nam błogosławi

Ps 67 (66) - Oktawa Bożego Narodzenia

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; niech nam ukaże pogodne oblicze. Niechaj nam Bóg błogosławi…

Błogosławieństwo Boga towarzyszy Jego Stworzeniu. Błogosławieństwo - życzenie szczęścia. Na początku stworzenia, przed grzechem pierworodnym, to życzenie ludziom wszelkiego dobra było widoczne i dotykalne, cały "ogród Eden" (Rdz 2,8) był jego potwierdzeniem, ewidentnym dla ludzi, którzy przed grzechem mieli na tyle otwarte oczy i serca, by je widzieć i doświadczać.

Grzech pierworodny to nic innego, jak zaprzeczenie temu, że Bóg chce dla człowieka dobra - grzech to reakcja ludzi na wątpliwość zasianą w ich sercach: "Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło" (Rdz 3, 4-5). Skutek grzechu to przekleństwo - przeciwieństwo błogosławieństwa: "Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść - przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu" (Rdz 3, 17). 

Zauważmy, że przekleństwo dotyka ziemi, nie ludzi. Ludzie muszą ponieść konsekwencje grzechu - są "wygnani z ogrodu Eden" (Rdz 3, 24), ciągle jednak szukają Bożego błogosławieństwa. Tyle, że po grzechu pierworodnym o wiele trudniej jest je dostrzec, nasze oczy są "jakby na uwięzi", musimy borykać się ze skutkami grzechu.

Historia wiary rozpoczęta od Abrahama, historia Przymierza - to kolejne kroki na drodze do uzystania błogosławieństwa. Taka była przecież obietnica dana Abrahamowi: "Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie błogosławić będą...". (Rdz 12, 1-3) O to błogosławieństwo walczył Jakub-Izrael na potokiem Jabbok (Rdz 32, 25nn). Później, w czasach świątyni, to błogosławieństwo było celem pielgrzymów zdążających każdego roku do Jerozolimy: Niech Pan da siłę swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud (Ps 29, 11)

***

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; niech nam ukaże pogodne oblicze. Niechaj nam Bóg błogosławi…

Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić synom Izraela. Powiecie im: 

„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. 

Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, 

niech cię obdarzy swą łaską. 

Niech zwróci ku tobie swoje oblicze 

i niech cię obdarzy pokojem”. 

Tak będą wzywać imienia mojego nad synami Izraela, a Ja im będę błogosławił. (Lb 6, 22-27)